Mościce – duża wieś (Blumberg pierwotnie Blumenberch – Kwietna Góra) w gminie Witnica. Na terenie wsi odkryto cmentarzysko łużyckie w postaci grobów popielnicowych z okresu 1800-700 p.n.e. W średniowieczu miejscowość leżała przy pierwotnym szlaku pomiędzy Kostrzynem n/O a Gorzowem i należała do zakonu rycerskiego templariuszy, a potem margrabiów brandenburskich z dynastii askańskiej.
W XV wieku wieś ponownie stała się domeną zakonu rycerskiego, tym razem joannitów. Stan ten utrzymywał się do początków XIX wieku. Prawdopodobnie to właśnie joannici założyli tu folwark odkupiony potem przez królów pruskich. Jego dzierżawcy lub ich potomkowie często studiowali na frankfurckiej Viadrinie. W XVIII w. była to zasobna wieś, gdyż mieszkający tu chłopi, kowal, krawiec, świniopas, szewc i kościelny spotykali się w dwóch karczmach. W czasie wojny siedmioletniej, w przeddzień bitwy pod Sarbinowem (Zandorfem), stacjonowały tu oddziały armii rosyjskiej generała Williama Fermora. Tak ten czas opisał naoczny świadek wydarzeń – mościcki pastor Ludecus: „Nadszedł teraz czas taki, że musiałem opuścić swój dom, ponieważ cała wieś była pełna kozaków, którzy tu szarpali, rąbali, bili tak, że nikt nie był bezpieczny w swoim domu. Na przykład jedną dziewkę rąbnęli toporem w czoło, pewnej kobiecie i jednemu chłopu rozwalili głowę”. W XIX wieku we wsi działał wiatrak koźlak, w którym mielono zboże. W latach 1852-63 istniała tu kopalnia węgla brunatnego „August”, która w rekordowym dla siebie roku 1855 wydobyła niemal 34 000 ton węgla brunatnego.
Kościół parafialny istniał tu od XIV wieku. Pierwotnie była to świątynia konstrukcji ryglowej, do której w 1737 roku dobudowano barokową wieżę. Kiedy jednak w sąsiednim Kamieniu Wielkim rozbudowano w połowie XIX wieku tamtejszy kościół, ten mościcki stracił swój status parafialnej świątyni. Nie zmienił tego nawet fakt zburzenia starego i wybudowania (w 1868 roku) we wsi nowego kościoła neoromańskiego z łamanego kamienia. Po I wojnie światowej przy kościele ufundowano obelisk poświęcony pamięci lokalnych mieszkańców poległych na frontach. Obecnie jest to obiekt przekształcony na jedną z dwóch istniejących kapliczek maryjnych. Druga znajduje się na zachodnim krańcu wsi. W 1945 roku miejscowość częściowo wyludniła się w wyniku chaotycznej ucieczki Niemców przed nadciągającą Armią Czerwoną. Ostatecznie niemiecką ludność przesiedlono w 1946 roku.
Obecnie we wsi mieszka około 400 mieszkańców. Są oni niezwykle aktywni. Działają nie tylko w Radzie Sołeckiej, ale także w Ochotniczej Straży Pożarnej i Kole Gospodyń Wiejskich. Dzięki zadbaniu o wizerunek w postaci parku, placu zabaw, siłowni, licznych ławeczek i uporządkowanych stawów wieś nabiera charakteru turystycznego. Od 2012 roku we wsi funkcjonuje Oddział PTTK Ziemi Gorzowskiej i Towarzystwo Przyjaciół Mościc dzięki których to społecznemu zaangażowaniu powstał Edukacyjny Park Dendrologiczny PTTK, w którym rośnie ponad 120 gatunków i odmian często tak egzotycznych jak cedr cypryjski, figowiec czy pieprz syczuański. Jest tez skalnik roślin górskich i Domek na Drzewie. Obok niebawem w budynku dawnej szkoły powstanie Centrum Wsparcia Rodziny.
